σκαστός

-ή, -ό, Ν

(για πράγμ.) αυτός που σκάζει ή γίνεται με κρότο, ηχηρός (α. «σκαστή σβερκιά» β. «σκαστό φιλί»)

2. (για πρόσ.) α) αυτός που φεύγει κρυφά

β) αυτός που απουσιάζει αυθαίρετα ή αδικαιολόγητα

3. (για χρήματα) αυτός που πληρώνεται όλος μαζί, που καταβάλλεται τοῑς μετρητοίς («τού στοίχισε δέκα χιλιάρικα σκαστά»)

4. φρ. α) «τόν πιάσανε σκαστό» — τόν συνέλαβαν επ' αυτοφόρω

β) «πήγε σκαστός» — πέθανε από μεγάλη στενοχώρια.

επίρρ...

σκαστά

με τρόπο σκαστό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκασ- τού αορ. έ-σκασ-α τού σκάω / σκάζω + κατάλ. -τός τών ρηματ. επιθ. (πρβλ. κλεισ-τός, φτυσ-τός)].